GóraKasy• 21 sierpnia о 16:12
Zazdrość przyjaciela
Mam koleżankę w pracy, przyjaciółkę na pół etatu, obie trochę ponad 30 lat - komunikujemy się od kilku lat. Jestem samotną mamą z córką, ona też jest samotna, ale bez dzieci. Wygląd u obu w normie, tylko na wymiarach jestem trochę niższa i sprawniejsza. Dużo czasu poświęcam swojemu wyglądowi, staram się ubierać ze smakiem, umiejętnie nakładać makijaż. Moja koleżanka ubiera się dobrze, ale nie pilnuje włosów, nie robi makijażu. Nie mam problemów z mężczyznami, często otrzymuję sygnały uwagi. Od koleżanki słyszę niezbyt miłe komentarze w żartobliwej formie .... Np. Uprość twarz, nie ruszaj tak dupą, oczywiście, że taka jesteś!!! A jaka ja jestem? Zwykły kumpel, tak towarzyski i po prostu staram się nie zaczynać. A jak tylko zacznę budować relacje i jej powiem...Jak uciec od negatywności?
11
0
Więc pracujemy ramię w ramię... Potencjalni zalotnicy często odbierają mnie z pracy, uczestniczymy w tych samych wydarzeniach.
Brzmi to jakoś dziwnie ’często otrzymuję oznaki uwagi, poświęcam czas mojemu wyglądowi, związkom’ i ’samotna mama’ .... Gdybyś miała wszystko tak jak opisujesz, byłabyś szczęśliwą mężatką! A tak nic nie znaczące znaki zaprzątają Twoją głowę..... Może sama je sobie wymyśliłaś...?
Miałam takich ’przyjaciół’. Z wiekiem zmądrzałam i zostałam bez nich, odnoszę sukcesy i jestem piękna, nikt mi nie będzie robił wyrzutów, że jestem ładna i jakiemuś draniowi psuję feng shui. Przy mnie pozostali mądrzy, zadbani przyjaciele, którzy mają poczucie taktu.
Po co mieć przyjaciółkę, jeśli nie możesz się z nią tym podzielić... Jedna z dwóch rzeczy - albo mniej angażować ją w swoje życie osobiste, albo ograniczyć komunikację.
