JestemZŁomoty• 28 czerwca о 21:52
Mamusie, czy naprawdę męczycie się z jednym dzieckiem?
Mam troje, uczennicę i dwoje młodszych – 5 i 2 lata. Młodsi nie chodzą do przedszkola, po prostu nie chcę ich oddawać. Dorabiam tu i w sklepie, ale to parę razy w tygodniu. Osobiście nie męczę się z dziećmi, chodzimy na spacery po 3 godziny dziennie, zimą po godzinie. Gotuję codziennie świeże. Pranie, sprzątanie, prasowanie – wszystko jak u wszystkich, tylko więcej. Robię zaprawy na zimę. No więc naprawdę, dlaczego częściej słyszę zdanie „tak się zmęczyłam dzieckiem” właśnie od mamy jednego dziecka? Po prostu zaciekawiło mnie to.
18
0
gdybyś miał dziecko z temperamentem, które musiało biegać po całym placu zabaw i wpadać w złość na podłodze.... Nie mówię o rozpieszczonym bachorze, wtedy też byłabyś zmęczona
Po prostu lubisz gotować i chodzić na długie spacery. Dla wielu osób to ciężka praca. A twoje dzieci są spokojne i posłuszne, cóż, nie ma zbyt wielu plusów. Moje pierwsze nie spało w nocy - krzyczało. W dzień byłam zła i zmęczona. A teraz jest ich dwójka i często się ze sobą kłócą i awanturują - czasami jestem przy nich zmęczona.
Mój najstarszy jest teraz z dziadkami, a ja jestem z najmłodszym sama przez wiele dni. Nie jestem tak zmęczona z dwójką jak z jednym.
Mam dwoje dzieci, 4 i 2 lata. Jestem po prostu zmęczona tym, że ciągle płaczą, nie mogą się niczym podzielić.
Cytat: gdybyś miała dziecko z temperamentem, które musiało biegać po całym placu zabaw i wpadać w złość na podłodze.... Nie mówię o rozpieszczonym bachorze, wtedy też byłabyś zmęczonaMam ich dwójkę. Dziewczynka jest uparta jak czołg i walczy, a chłopiec jest przeciętny, ma pretensje i cały czas próbuje uciec z podwórka.
Cytat:Po prostu lubisz gotować i chodzić na długie spacery. Dla wielu ludzi to ciężka praca. A do tego Twoje dzieci są spokojne i posłuszne, no to nie ma zbyt wielu plusów. Moje pierwsze nie spało w nocy - krzyczało. W dzień byłam zła i zmęczona. A teraz jest ich dwójka i często się biją i kłócą ze sobą - czasami jestem z nimi zmęczona. Zgadzam się z Tobą. Ja mam tak samo - nienawidzę placów zabaw wszystkimi włóknami duszy. + do tego mój syn jest bardzo aktywny - nie można go zostawić samego na sekundę. Nie lubi rysować, rzeźbić, czytać - potrzebuje tylko aktywnego trybu życia. A ja jestem z nim prawie zawsze. Już słyszę jaką szafkę otwiera i co robi. Doprowadza mnie to do szału. + ogród warzywny 15 akrów, konserwowanie, naprawy, gotowanie, sprzątanie, praca na pół etatu itp. Teraz zaczął chodzić do ogrodu - i dla mnie to jest straszne-straszne jak jest chory to praktycznie nic nie robię bo cały czas go pilnuję
Każdy jest inny, a dzieci mają różne podejścia. Moja córka potrafi wpaść w histerię i kłócić się z bratem przy mnie, ale z tatą są jedwabiste. Jak tylko wejdę do domu, od razu jest starcie.
Mam jedną dziewczynkę, mój mąż chce chłopca (jestem przerażona, myślę, że jeśli będzie ich dwoje, zostanę zniesiona.
Cytat: Och i dzieci)) każdy jest inny i podejście dzieci jest inne. Moja córka przy mnie potrafi histeryzować i bić się z bratem, ale przy tacie są jedwabiste. Jak tylko jestem na progu-zaczynają się demonstracje
My na występach od dawna nie prowadzimy się z mężem. On taki po prostu jest, znajdzie miejsce, w które można wejść, wleźć i spaść z niego. Co potłuc, co rozsypać, co połamać itp. - Brakuje mi półek na suficie, bo wszystkie rzeczy są już schowane, poukrywane na nowo - a on zdobywa nowe szczyty .....
My na występach od dawna nie prowadzimy się z mężem. On taki po prostu jest, znajdzie miejsce, w które można wejść, wleźć i spaść z niego. Co potłuc, co rozsypać, co połamać itp. - Brakuje mi półek na suficie, bo wszystkie rzeczy są już schowane, poukrywane na nowo - a on zdobywa nowe szczyty .....
