CebulowaDama• 31 sierpnia о 21:17
Kiedy odchodzisz od męża, od czego zaczynasz????
Nie ma dokąd pójść, roczne dziecko. Z czego mam zacząć?
16
0
Brrrr, kurde, tu są sami mężczyźni, żadna kobieta wręcz przeciwnie nie pomogłaby przy dziecku, w opiece nad nim, a ona jest zmuszona zadawać sobie takie pytanie...no i jakich mamy mężczyzn...autorko, mam nadzieję, że wszystko się ułoży dla Ciebie, nie z jej mężem tylko z innym!!!!
Zastanów się, jak będziesz utrzymywać swoje dziecko. Czy będziesz pracować, żyć z alimentów (wątpliwe) czy wisieć na szyi rodziców? Jeśli będziesz pracować, z kim zostawisz dziecko?
Nie sądzę, że dobrym pomysłem jest po prostu odejść. Gdybyś była sama, to proszę bardzo. Ale jesteś z małym dzieckiem. Jesteś za nie odpowiedzialna. Po prostu daj mu trochę czasu. Albo wszystko się ułoży, albo odejdziesz. A co się z tobą stało?
A dlaczego uznałaś, że winny jest mąż? To zawsze jest wina dwóch osób.
Ja nawet jak myślałam o odejściu od męża, to zdawałam sobie z tego sprawę. Gdybym nie zdawała sobie z tego sprawy, łatwiej byłoby mi odejść.
Ja nawet jak myślałam o odejściu od męża, to zdawałam sobie z tego sprawę. Gdybym nie zdawała sobie z tego sprawy, łatwiej byłoby mi odejść.
Jeśli jest odpowiedni, to nie on zostawi dupę w domu, a żona z dzieckiem powinna być na dworcu poszturchiwana.Nie obchodzi mnie, kto jest winny, ale dziecko powinno mieć DOM!
Cytuj:A dlaczego zacząłeś odchodzić, tzn. zdecydowałeś się odejść? Przestaliśmy znajdować wspólny język(to tak w skrócie). Kłócimy się codziennie, po ostatniej kłótni nie rozmawialiśmy 3 dni. On krzyczał o byle drobiazg, a ja byłam winna. Miłość minęła...i sądząc po pozorach wzajemnie.
Mam pracę, jestem na urlopie macierzyńskim. Praca nie jest zła, pensja taka sobie.... z dzieckiem jak być?!!! Mała jest jeszcze dość...
Wszystko co wymieniłaś - to nie jest powód do odejścia, żeby nikt się nie dogadał. Życie rodzinne to cierpliwość i kompromis!
Wskaż palcem, gdzie autorka napisała, że mąż ją wyrzuca? Ani słowa na ten temat. Ona chce odejść. I chce odejść od męża, a nie od domu. Może mieszka w jej mieszkaniu, ale żyją na jego koszt. Ty już sobie coś wyobrażasz.
Wiem, wiem, są gorsze sytuacje. Mówi, że jestem uparta, zawsze patrzy na złe sytuacje i rodziny. Mam 28 lat, a on ciągle mówi rzeczy typu: ’Niedługo skończę 30, nie jestem już młody, siedź cicho, powinnaś była odejść wcześniej.Jesteśmy razem od 7 lat. Wcześniej przez 3 lata był ślub cywilny
+ zdałam sobie też sprawę, że tak bardzo się różnimy (cholera, jak można zrozumieć coś takiego po tylu latach?!). Albo objawienie, albo byłam ślepa. Tyle arogancji się otworzyło.....
Zastanawiałem się nad wyjazdem, tylko jeden.... Mam duży żal, najwyraźniej nie zniknął.... jako ostatnia szansa dla nas.
Spróbuj. Nawet jeśli się nie uda, będziesz wiedziała, że dałaś z siebie wszystko i nie będziesz czuła się winna. Będziesz w stanie rozpocząć nowe życie. A jeśli ci się uda, będziesz w stanie utrzymać rodzinę razem. Najważniejsze jest znalezienie dobrego specjalisty, który nie tylko wie, jak pompować pieniądze, ale także udziela rozsądnych porad.
