PolskaDusza• 04 października о 22:30
Drogie panie, macie jakieś rady, jak postawić męża na swoim miejscu?
Ostatnio stał się zbyt wielkim snobem... Pozwala sobie na wulgarny język... Chcę mu dać klapsa, ale jestem damą. Muszę być mądrzejsza).
11
0
Spoliczkowałam się dzisiaj po tym, jak zostałam obrażona. I powiedziałam mu, że dłużej tego nie zniosę. To wstyd, nie chcę tego, ale to nie jest sposób na znoszenie upokorzeń!
Gdzieś przeczytałam zdanie dotyczące twojej sytuacji, nie pamiętam go na pamięć, ale jego sedno jest takie... jeśli zachowuję się jak dama, jak nauczyła mnie moja mama... to nie znaczy, że nie dam ci ciosu, jak nauczył mnie mój tata.
Nie mogę już tego znieść, czasami przesadza, doprowadza mnie to do łez w oczach(( Siedzisz tam i myślisz: co ja sobie myślałam, kiedy za niego wyszłam((((
Pewna Dama zamówiła na śniadanie ser „Tête de Moine”, ale przyniesiono jej zwykły „Kostromski”. – Co za chamstwo... – powiedziała Dama lokajowi, odgryzając kawałek sera. – Nie mogłeś pokroić cieńszej kromki, głąbie? I lokaj zrozumiał, że dla Damy najważniejsza jest elegancja. Pewna Dama pięćdziesiąt razy przewróciła się w błocie w drodze do domu. – Dama! – wykrzyknął lokaj, otwierając drzwi. – Od stóp do głów – mrocznie skinęła głową Dama. Pewna Dama zawsze dłubała w nosie w rękawiczkach. Bo wypielęgnowane palce i zadbane paznokcie to główny znak prawdziwej Damy. Pewna Dama ukradła w instytucji państwowej gaśnicę. – Stylowy gadżet, rozumiesz? – tłumaczyła policjantowi. – Styl jest bardzo ważny dla Prawdziwej Damy. Policjant głaskał ją po udzie i był z nią całkowicie zgodny. – Dama. To prawdziwa Dama! – szeptali Dżentelmeni. – My tu o seksie gadamy, a ona milczy. Jakby nie słyszała. – Słyszy. Zarumieniła się, widzicie? – sprzeciwiali się inni Dżentelmeni. Dama naprawdę nie słyszała tych sprośności. „...a potem cię wychłostam wędką i przekłuję ci sutki, niewolniku!” – dokończyła SMS-a i spojrzała z wyrzutem na Dżentelmenów. Dżentelmenom zrobiło się wstyd. – Damo! Damo! – powiedzieli Dżentelmeni pewnej Damie. – Jak możesz jeździć konno bez siodła? To niegodne tak eleganckiej Damy jak ty! – Za kogo mnie macie! – oburzyła się Dama. – W siodle jestem. Po prostu siodła pod tyłkiem nie widać. – Pfuj! Wstyd, Dżentelmeni – oburzyła się Dama i zsiadła z konia, by zademonstrować siodło. Koń z ulgą westchnął. Dżentelmeni, nie podnosząc wzroku, gapili się na tyłek Damy. – Dama Windsor i znowu z jakimś facetem! – uroczyście ogłosił herold. – Dama Windsor, Dama Windsor... – szeptali Dżentelmeni. – Z jakimś facetem, z jakimś facetem... – szeptały Damy. – Dama Windsor i znowu z jakimś facetem! – powtórzył herold. – Cicho, cicho! – syczeli wszyscy na siebie. – Dama Windsor i znowu z jakimś facetem! – po raz trzeci ogłosił herold. – Czekaj, kurde! – krzyknęła Dama Windsor z holu. – Przecież się przebieramy! – Prawdziwa Dama może sobie pozwolić na ekstrawagancję! – zazdrośnie westchnęły Damy w sali. – Co to za dziwną figurę mi pani pokazuje? – zainteresował się Dżentelmen Damę. – Pokazuję wam Faka. Środkowym palcem – wyjaśniła Dama. – Tylko przy tym jeszcze odstawiam mały palec. Dżentelmen z zapałem sączył swoją piątą herbatę, nie zwracając uwagi na pełne dezaprobaty spojrzenia Damy. – Ładna dziś pogoda, prawda? – zapytała Dama i rzuciła cukiernicą w głowę Dżentelmena. – Ałaaa! – zawył Dżentelmen. – Zwariowałaś, moja pani? – A co miałam zrobić? – cicho powiedziała Dama. – Dama nie może robić ostrych uwag przy stole. Nie podasz mi cukru? Dżentelmen podniósł z podłogi dwa kawałki cukru i podał je Damie. – Merci – burknęła niezadowolona Dama. – Nie mogłeś użyć szczypców, żeby podnieść cukier z podłogi? – Prawdziwa Dama powinna mieć oznaki inteligencji na twarzy – z wyrzutem powiedział Dżentelmen. – A pani ma tylko puder. – Prawdziwy Dżentelmen zaraz będzie miał uraz na twarzy – obiecała Dama i wypluła papierosa. Pewnego razu Dama szła przez las, gdy nagle napadł na nią bandyta. Broniła się koronkową parasolką, ale on ją odebrał, podeptał, a potem postanowił zgwałcić Damę. – Twoja mać! – krzyknęła. – A mówili, że tu spokojnie! – Damie nie przystoi przeklinać – uśmiechnął się bandyta. – Macie rację, sir – zgodziła się Dama i wysłała go w nokaucie. A potem jeszcze go okradła, żeby nie było powtórki.
Kiedyś powiedziałam ’Zachowuję się tak, jak to nazwałaś, poszłam tam, gdzie mnie wysłałaś, jestem idealną żoną, a ty myślisz’ Nie do końca postawiło mnie to na swoim miejscu, ale rozładowało sytuację.
Miałam kiedyś problem z mężem i doszło do impasu. nikt nie chciał ustąpić. wtedy przeczytałam mądre rzeczy i to zadziałało.
