PaniZInternetu• 18 września о 19:47
Czy twój mąż też krzyczał, kiedy uczyłaś się jeździć?
Dzisiaj mam totalny kryzys… Uczę się prowadzić. Miałam już cztery lekcje, dwie z nich w ruchu miejskim, w korkach. Instruktor jest jak przyjaciel – nie podnosi głosu, chwali mnie, mówi, że jak na czwarte zajęcia jest naprawdę dobrze i że mogę być z siebie dumna.Dzisiaj uprosiłam męża, żeby pozwolił mi przejechać się naszą własną. Droga prowadzi wzdłuż działek, ledwo jedna samochód na kilometr. Uczę się na Škodzie Rapid, a nasza to Grand Vitara – większa, cięższa.Nie mogłam od razu ruszyć, bo nasza nie jedzie na samym sprzęgle, trzeba od razu dodać gazu. Zgasłam… i się zaczęło: „No pięknie… co ty robisz…”. Za trzecim razem w końcu się dopasowałam i ruszyłam.I wtedy się zaczęło:– „Aaa, lewiej, lewiej, zaraz zjedziesz z drogi!” – a ja w lusterku widzę, że mam jeszcze 50 cm asfaltu do krawędzi…– „Jak ty te dziury omijasz…!”– „Zaraz zahaczysz o przeciwległy pas!”– „To źle, tamto źle…”No to się zatrzymałam. I znowu: „Jak ty się zatrzymałaś, no przecież mi niewygodnie wysiadać, za blisko krawędzi…!”. A tam, jak na złość, jeszcze ktoś wysypał kupę piasku.W końcu przesiadłam się na miejsce pasażera i… całkiem się rozkleiłam. Cała moja pewność siebie zniknęła.Co robić? Jak wy zaczynaliście?
15
0
Krzyczał, a jakże - trwało to tak długo, aż nie kupiłem, a ja uczyłem się na jego samochodzie, a on z jej dmuchaniem kurzu)))
Wciąż krzyczy.... Mam prawo jazdy od dwóch lat... Czasami wkurza mnie to do tego stopnia, że zjeżdżam na pobocze i mówię, że nigdzie nie jadę - niech sam prowadzi. To ustępuje, ale nie na długo.
Teraz uczę się z instruktorem, nie pozwoliłam mężowi mnie uczyć. Kiedy będę pewna siebie, dam mężowi test.
Ja też z mężem nie mogłam, też krzyczałam, denerwowałam się przy nim bardzo, dzięki Bogu mam brata: z nim i poszłam!
Jeżdżę od 15 lat, uczyłam się tylko z instruktorem, z mężem nie dałam rady, mam własny samochód, dużo jeżdżę, ale jak jedziemy gdzieś z mężem, to tylko on prowadzi, po co mi niepotrzebne problemy.
Widzę siebie w twoim mężu, kiedy moja córka prowadzi. Strasznie się o nią boję, więc potrafię ją zbesztać. Ale staram się wytrzymać do końca podróży, a potem...Mój tata uczył mnie jeździć i przez cały ten czas tylko raz cicho przeklął. Człowiek o tytanicznej wytrzymałości.
Krzyczał raz przez trzy minuty. Posłuchałam, zaparkowałam przy krawężniku i powiedziałam: ’Wysiadaj, sam wrócisz do domu’. Myślał, że żartuję. Wysiadł i poszedł w iinym kierunku. Wysiadłam i odjechałam. Nie krzyczał przez tydzień, w ogóle się do mnie nie odzywał. Ale doskonale się nauczył. Ani razu nie pozwolił sobie na komentowanie moich umiejętności i możliwości jazdy. To wszystko było dawno temu. Mam już 6 lat doświadczenia w prowadzeniu samochodu. Życzę powodzenia!
Mój nie krzyczał! Bał się, że go podrzucę!Jego prawo jazdy ma 11 lat, moje 2 lata. Ale mamy samochód dopiero od 2 lat, ja jeżdżę więcej...i jak pokazuje doświadczenie lepiej!
Mój mąż krzyczał i wariował, a potem ja wariowałam. Nasza ostatnia podróż zakończyła się obietnicą, że więcej nie pojadę jego samochodem. Jeżdżę własnym samochodem, mąż nadal nie pozwala mi prowadzić swojego.
Ale teraz wożę go częściej niż on mnie.A teraz jeżdżę od 13 lat. wszystko będzie się przenikać, ucz się.....
Raz zapytałam ’jaki to znak? ’ (ciągle pytałam i za każdym razem zapominałam). Krzyknął: ’Ile razy można pytać. To znak ’ustąp pierwszeństwa’O! Tak mi się od razu przypomniało.
Wrzeszczy i krzyczy. Jestem tym strasznie zdezorientowana i na długi czas straciłam ochotę na jazdę z nim w pobliżu. Chociaż kiedy poszłam na naukę jazdy, zdałam sobie sprawę, jak niebezpiecznie sam jeździ. Moje prawo jazdy ma już pięć lat. Pozwala mi jeździć kilka razy w roku, wyłącznie poza miastem, w ustronnym miejscu, pod jego ścisłym nadzorem.
Miałam szczęście - męża poznałam już w samochodzie. Ale mój tata strasznie krzyczał (uczył mnie jeździć) Najprawdopodobniej - to reakcja ochronna wszystkich mężczyzn przed kobietami - Amazonek. I ogólnie - cały świat uznał, że kobiety są lepszymi kierowcami niż mężczyźni, ponieważ kobiety są genetycznie zaprogramowane na przetrwanie, więc jeżdżą ostrożnie i myślą, zanim coś zrobią.
Ja też robię mężowi uwagi - zachowaj odstęp, nie hamuj tak gwałtownie, skręć na zakręcie. pewnie też jest na mnie zły.
Nie wszyscy, mój tata tylko raz na mnie nakrzyczał, ale nie miałam racji, prawie zrujnowałam całą rodzinę.
